Second Semester - Reisverslag uit Byron, Verenigde Staten van Lone - WaarBenJij.nu Second Semester - Reisverslag uit Byron, Verenigde Staten van Lone - WaarBenJij.nu

Second Semester

Blijf op de hoogte en volg Lone

03 Juni 2014 | Verenigde Staten, Byron

Mijn eerste blog die wordt geschreven vanuit de warme lente Minnesota-zon.
Ik zat hier lekker te genieten in de tuin aan het water van de warmte, van de stralende zon in m'n zomerse jumpsuit en een zonnebril op mijn kop, toen ik bedacht dat ik weleens over de afgelopen 3/4 maanden kon gaan schrijven, zodat ik nog iets nuttigs doe.
Dus daar gaan we dan ook maar mee beginnen, niet te veel in detail dan.

Zoals ik al eerder heb geschreven ben ik in januari verhuisd, sindsdien is er ontzettend veel gebeurd en veranderd.

Al vrij snel, na 3 weken, gingen we op onze eerste vakantie, wintersport om precies te zijn. Mijn eerste wintersport ooit.
Na een 5.5 uur lange autorit kwamen we aan in Lutsen. Lutsen is heel erg noord en aan een prachtige lake. We waren in Lutsen met 5 andere families, totaal waren we met 20 man, waardoor 11 kinderen gevarieerd in de leeftijd 13 tot 18, of te wel, redelijk hetzelfde. We hadden 2 huizen langs elkaar gehuurd, waarin in elk huis 2 families sliepen, en de andere familie sliep in het hotel dichtbij. Maar ja, veel waren we er niet.
De eerste avond besloten we uiteten te gaan, en omdat wij als kinderen te lui waren om te lopen, namen we de truck met 10 kinderen. Tja, dat was knus. 's Ochtends gingen we het bed uit om te skiën, om tussen de middag in een van de huizen te verzamelen en wat te eten, om vervolgens weer te skiën en te eindigen in de jacuzzi's en met z'n alle samen eten. Na het eten hadden de kinderen een huis en de volwassenen de andere, dus je kan wel raden hoe gezellig t was.
Ook al stond ik pas voor de 2e keer op mijn ski's en doen de andere het voor jaren, ging het aardig goed. Zolang er maar snelheid in zat, vond ik het allemaal tof, hoe sommige mensen soms ook bang waren dat ik in een boom zou belanden, aangezien ik iedereen inhield.

Niet snel daarna, 2 weken denk ik. Reed ik samen met 2 meiden van dansen en een moeder op naar de twincities. Op valentijnsdag. Niet om iets romantisch te doen, maar om de state competitie van Dansen te bekijken met het hele team. Als ik er aan terug denk word ik meteen helemaal hyper. Ontzettend goed, echt. Het gaf me soms kippenvel. Vrijdags was jazz, zaterdags kick. Dus we overnachtten in een hotel in Saint Paul.
Vervolgens hadden we een ontzettende korte week. Maandags waren we vrij, ik denk dat dat "Martin Luther King"-day was, maar helemaal zeker ben ik niet. En toen was het weer zo lief om ons 2 dagen vol met sneeuw te geven, of te wel, geen school voor ons op donderdag en vrijdag. Ik kan je vertellen, dit was veel sneeuw. Het klinkt lekker 2 dagen extra vrij, dat dacht ik ook, maar we waren serieus ingesneeuwd. En dan bedoel ik ingesneeuwd. We konden het huis niet uit, want er lag veel te veel sneeuw. Dus op een sneeuwpopje bouwen na ben ik ook niet naar buiten geweest. Iets wat ik nooit zal vergeten is het feit dat een vriend van mijn broer bij ons was donderdag, want toen leek het nog leuk, om vervolgens 2 nachten te blijven logeren. En het was niet van "Goh Nick, zou je het leuk vinden om te blijven slapen?" het ging meer van, "Goh Nick, we kunnen het huis niet uit, jouw familie ook niet, dus je moet blijven slapen."
Ik vond het ergens wel prachtig, nu dan. Achteraf. Nieuwe herinneringen.
We waren het vrijdag middag zo zat om binnen te zitten, dus na wat onderzoek, dachten we wel dat we het konden maken tot het einde van de weg. Wij leven op het platteland, dus onze weg hadden ze niet schoongemaakt, maar de highway wel. Dus met onze navigator, zo'n grote, witte auto, reden we de oprit af, op de weg, onderweg naar de niet ingesneeuwde high way. We waren aan het juichen toen we zo'n 10 meter voor de high way toch stil kwamen te staan. Ja, we juichte te vroeg. Daar stonden we dan, 7 meter voor de weg, vast in de meter sneeuw. Er je rijdt je je daar niet zomaar uit. Mijn broer, zijn vriend, en mijn zus moesten komen met de gator, scheppen, en uiteindelijke de jeep om ons los te trekken. Na 2 uur van alle sneeuw onder de auto vandaan scheppen, konden we eindelijk met de jeep de auto uit de sneeuw trekken. Maar ach, we waren het huis uit geweest!
Zoals je kan raden kreeg ik steeds meer zin in mijn trip naar Hawaii.
Toen ik daar 2 weken later zat heb ik daar ook heerlijk van genoten, vooral de warmte, maar dat hebben jullie al gelezen.
Vervolgens zat ik 6 dagen op school, toen ik alweer in het vliegtuig stapte op weg naar Mama, op weg naar Las Vegas. Een hele andere vakantie, maar beide fantastisch. Het rare was, het weekend tussen beide trips was ik nog even gaan skiën, van nieuwe parcours af, moeilijkere. Ik ging van zo'n 30 graden, naar mijn skikleren in 0 graden, om vervolgens weer in mijn zomer leren te staan. Vervolgens zaten ik 2.5 week op school, geen van alle een hele week. Toen ik alweer op vakantie mocht. Dit keer: Lake Geneva, Wisconsin. Je gelooft je ogen niet als je ziet wat voorn huizen daar staan, ontzettend dure plek. Donderdag avond naar mijn atletiek meet, waar ik na Hawaii trouwens mee ben gestart. Atletiek. Tja, ik weet niet of het echt mijn ding is, of dat het komt omdat we met 140 man zijn, dus het niet echt opvalt of je er bent of niet, of wat het is, maar ik hou er niet zo van als dat ik deed van dansen. Een pluspunt is wel, de trainingen zijn maar 1 tot 2 uur lang, en sinds we buiten kunnen trainen genieten ik 200% meer. Het is heerlijk om wat te rennen terwijl je van de eerste zon geniet. Maar oke, ik rende de 800 meter, niet het beste idee ooit.. Vrijdagochtend aten we Taco Bell toen we naar 4 uur eindelijk aankwamen op bestemming. Wij, als kinderen, zijn het stadje ingegaan, nadat we heerlijke hadden genoten van de lunch buiten. 's Avonds zijn we met opa en oma, uiteten geweest aan het water. Zo'n mooie plek! Zaterdagochtend deed ik mee aan hun familieritueel, paaseieren zoeken, aangezien het paasweekend was. Maar geen normale eieren om dan te versieren, maar plastic eieren met kleingeld erin. Iedereen moest bepaalde aantal kleuren vinden om vervolgens te tellen wie het meest had. Wie het minst had, het scheelde zo'n 40 cent, kreeg ik cadeautje. En dat was ik, ik kreeg heerlijke body lotion en een stinkdier knuffel. Wat geweldig was, aangezien ik ontzettend bang voor die dingen ben, ofja, ik ben bang ze hier tegen te komen en dat ze me onderspuiten. Want ja, ze leven hier. 's Middags zijn wij als meiden het stadje weer in geweest om te shoppen, en al zeg ik het zelf, ik heb een prachtig wit leren jasje gekocht. Daarna zijn we de kroeg ingedoken en hebben we 's avonds heerlijk gezellig avond gegeten, maar opnieuw met familie rituelen. Iedereen had een paashaasje bij het eten gevuld met kleingeld. Iedereen moest raden zoveel geld erin zat en degene die het dichtste bij was won al het geld van iedereen. Ik zat er 0.40 cent af, het beste van iedereen! Maar ik zat er boven, en dan wordt je gediskwalificeerd… Jammer, maar helaas. Zondag zijn we helaas weer teruggereden.
De laatste 4 weken ben ik gewoon naar school geweest. Ofja gewoon, van de week waren mijn ouders niet thuis, dus hebben we voor ons zelf moeten zorgen. Driemaal raden? Ja, we hadden pizza, fried chicken, cinnamon rolls en chocolate chip cookies als avondeten, en daarbij heb ik van de week, mijn eerste echte hele schoolweek in 2014 gehad. Dat klinkt heel erg aangezien het midden mei is, maar door alle trips en de (extra) dagen was ik nog geen hele week in school geweest. Dit is trouwens ook meteen de laatste, haha.

De weekenden hebben allemaal ontzettend vol gezeten en de tijd heeft gevlogen. Ik weet niet wat ik allemaal meer gedaan heb of in welke order. Maar 3 mei had ik Prom!
Prom is voor mij iets waar een beetje te veel aandacht aan wordt besteed, hoe leuk het ook is. Maar de meiden gaan 4 weken van te voren al onder de zonnebanken en ze praten nergens anders over. Mijn school doet het als volgt. Eerst loop je grand march, waar je met je date loopt en iedereen je kan zien, dan ga je naar Summerbees om daar te eten en de dans te hebben tot 12 uur. En vervolgens heb je Post Prom in de Rac tot half 5. Je kan wel raden hoe iedereen en maandags bij liep.
Ik zit te bedenken wat ik in alle andere tijden heb gedaan. Tussendoor in de weekenden heb ik veel gedaan met vrienden en familie, atletiek, fitness in de sportschool, hoppen, films kijken, eten, etc. Het was in iedergeval druk.

De afgelopen 2 weken hebben we heerlijk weer gehad. Serieus, 30 graden elke dag en volop zon, en dat terwijl we 29 april, ik herhaal 29 april, nog in de sneeuw zaten, een nieuw laagje sneeuw.. Ik had eerlijk gezegd de hoop van zon een beetje opgegeven.
Ondertussen is het ook zo’n 1.5 week geleden dat ik aan deze blog begin, en aangezien het de laatste weken zijn, zijn ze niet normaal druk, want het is ‘graduation’-seizoen en ik wil ook nog alles even zien en doen, en tussendoor kwamen mijn tantes, Bente & Evelien, en Bebe ook nog! Maar daar schrijf ik een aparte blog over. Ik sluit deze af, en begin een nieuwe over de laatste 2 weken en mijn familiekomst, en dan is dat ‘t voor dit jaar…

Dikke kus vanuit het zonnige Minnesota!

  • 03 Juni 2014 - 16:16

    Sonja Dekker:

    Hoi Lone,
    Zo te lezen heb je een geweldige tijd bij het nieuwe gastgezin.
    Erg leuk om te lezen.
    Een prachtige ervaring dit jaar, we vinden het ook weer fijn je in Nederland te verwelkomen.
    Maak er de laatste week nog iets moois van.
    Lieve groet, Hans en Sonja



Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Lone

Heehoi. Zoals julle weten zit ik komend jaar in het grote land AMERIKA om mn eigen even vet te kweken! Om precies te zijn zit ik in Pine Island, Minnesota. Het is een klein dorp op ongeveer een uur afstand de twin-stad Minneapolis en St. Paul, dat is de hoofdstad van Minnesota. Ook ligt het 'maar' zo'n 600 km van Chicago en Minnesota grenst aan Canada, dus ik zit lekker noordelijk. Mijn gastgezin kent een pa en ma, 2 broers van 13 en 17, 3 honden en een kat. Samen met mijn 2 broers ga ik in Byron naar school, zo'n 20 kilometer verderop. Door het jaar heen hou ik jullie met deze blog op de hoogte, want door het 7 uur tijdsverchil is het moeilijk jullie te bereiken. Zo kun je het een keer lezen als je zin en tijd hebt en hoef ik niet alles 7844x te vertellen. Een win-winsituatie dus. Reacties zijn van harte welkom! Een dikke kus voor jullie allemaal!

Actief sinds 07 Aug. 2013
Verslag gelezen: 423
Totaal aantal bezoekers 66018

Voorgaande reizen:

15 Augustus 2013 - 30 November -0001

10 maanden Amerika

Landen bezocht: