Mama Lone

"4 personen en een baby?" "Wilt u er een stoel voor?" werd netjes gevraagd bij Applebee, terwijl ik door iedereen met een rare blik werd aangekeken. Een meisje van 16, die binnenloopt met een autostoeltje voor baby's, met daar een lichaampje in. Tja, kan natuurlijk hé, vooral in Amerika, maar ik heb ze toch maar even laten weten dat ie nep was. Het was niet alleen bij de Applebee, ook lopende in de Mall kreeg ik blikken toegeworpen of keken mensen 'stiekem' in het stoeltje om de baby te zien;"It's fake, don't worry guys.' En je zag de 'vieze' blik in een glimlach veranderen.
Volgens al mijn klasgenoten, en alle mensen die het ook hebben gehad waarmee ik sprak in de Mall of ergens anders, was het vreselijk en kreeg ik vooral heel veel sterkte toegewenst voor dit weekend. Nou, zo erg kan ik het nou niet noemen. Bij de bioscoop mocht ik voor, en kon ik zo doorlopen, want ik had zo'n schattige baby, ik heb tijd om een lekkere glee marathon te houden, terwijl ik de baby probeer stil te krijgen, ik hoef niet al mijn spullen meer moeilijke te dragen, het past allemaal op en langs de baby in zijn stoeltje, en iedereen wil je helpen en laat je voor, daar kan ik wel meeleven. Ja, het maakt me in de nacht wakker, 2, misschien 3 keer per nacht, een half uurtje, en het is zwaar, en soms ook een beetje onhandig. Ik bedoel, dan probeer je bacon te maken, en iedere keer als je eraan wilt beginnen, begon 'ie te janken, waardoor het een uur duurde, maarja. Dat hoort bij een baby hebben toch? En ik geloof dat een echte baby toch een stuk leuker is, die nog een beetje op dingen reageert of tegen je aankruipt, dan zo'n plastic pop, die alleen kan huilen en waarbij je moet ontdekken wat het wil, en voor de rest stil ligt. Ach, ik ben blij als ik het morgen weer inlever op school, al kan ik wel genieten van al die mensen die kijken of dingen vragen of dingen zeggen als 'wat lief'. Die baby maakt me wel dik namelijk, zelfs terwijl ik hem niet op de natuurlijke wijze heb gekregen; de baby staat naast de snoeppot, dus iedere keer als ik weer een kwartier stil moet zitten, pak ik maar wat lekkers uitverveling, terwijl ik eigelijk bezig was met m'n dans oefenen of wat te rekken en strekken.

Ook in het weekend kan ik niet stil zitten van het dansen, over 2 weken hebben we ons eerste optreden, dus er wordt van je verwacht dat je thuis traint, anders doe je gewoon niet mee. Streng zijn ze hier wel. Toen ik de jaren hiervoor altijd keek naar van die Amerikaanse programma's, bijvoorbeeld obese, de amerikaase versie was altijd extremer dan de nederlandse, vond ze altijd een beetje overdreven, 'maar dat zal vast alleen voor tv zijn'; zei mijn gedachte nog zo mooi. Nou, het is dus echt zo, Amerikanen zijn is alles wat extremer, er is niet echt een middenweg. Je sport of 20 uur in de week, of je sport niet. Je eet of de hele dag, of je eet zo ongeveer niet. Je bent te gezond, of je bent echt te ongezond.

Al moet ik eerlijk toegeven dat van dat dansen niet heel veel terecht is gekomen deze week. Hoewel we maandag nog 200 procent gaven, zelfs tijdens een driekwartier lange conditie training, was het blijkbaar iets te veel van het goeie. Dinsdag stonden we op, tot hoever je het zo kan noemen, het was eerder serieus uit bed rollen,
omdat mijn rechterbeen serieus niet meer te bewegen was. Maar nog een beetje geluk bij een ongeluk hadden we, die dag konden we toch niet dansen, want mijn eerste concert met het schoolkoor was alweer daar. 2 maanden lang oefenen, iedere dag en hoe ver het toen nog leek, de tijd vliegt hier.
De lunchbreak waarin ik met mijn jarige Zico te hebben belde, en voor hem te hebben gezongen, middenin de kantine, dus er waren wel een paar blikken op mij gericht ja, maar ach, moest er maar alvast aanwennen voor dit weekend, werd vervolgt met onze 2 nummers, die we voor het laatst konden oefenen.
's Middags was er alleen tijd voor de 4 liedjes met alle 6 de koren.
Nadat ik langs de schoolverpleegster was geweest, ook iets lekker amerikaans, werd ik doorverwezen naar de sport-doktor van school die met het geweldige nieuws kwam dat ik de komende dagen maar even rust moest houden, want goh, de spieren die je heup en je knie verbindt, was verrekt ofzoiets.
Van 4 tot half 6 was volgeboekt met het oefenen van de 4 gezamenlijke liedjes. Toch jaar om de liedjes eerst altijd van 50 te horen, en nu met zo'n 300, als het erg niet meer waren. Ook al beweeg je misschien niet zoveel met zingen, het zuigt stiekem toch wel wat energie, maar gelukkig hadden we ook een anderhalf uur durende pauze met een van de subway, want daarna mochten we 2 uur schitteren voor honderden mensen. Mezelf in een echte robe gehezen om met ons koor het concert openen, om vervolgens te luisteren naar de andere 6 koren en af te sluiten met z'n alle.
Om m'n bedje rond een uur of half 11 eindelijk te voelen na 14 uur op school te hebben doorgebracht was toch wel heel lekker!

Dat we woensdag moe ware, ondanks dat we konden uitslapen want school begon pas om 10 uur, dat is een keer in de maand, viel ook wel erg te merken, de dag duurde en duurde, in plaats van lekker te dansen, mocht ik 3 uur toekijken, want tja mijn been viel nog steeds niet te bewegen,en ik was van alles vergeten, ook mijn lunch. Dus er werd maar weer een cheeseburger, soep, chocolate chip cookie en chips naar binnengewerkt. En dat was gelukkig niet het enige ongezonde, stel je voor, als avond eten hadden we gewoon een lekkere happy meal, die hier trouwens 6 kipnuggets bevatten.

Maar donderdag was het weer tijd om te verkleden, dus de wekker wat vroeger gezet, haartjes krullen, make-up doen, mijn jurkje aantrekken, mijn hoedje opzetten, nageltjes zelfs in Mario-style, mijn kettinkje om met een snorretje eraan, en tada, Mario was ik!
Helemaal klaar, om de dag te beginnen met te laat te komen, in een hele verkleden school! Zo leuk! En ja, als je verkleed was, mocht je trick or treat doen, tussen de lessen door. Daarvoor gaat iedereen natuurlijk verkleed, om in de volgende les al het snoep te eten, en dat gaat niet om een zakje, om zo'n 20/30 op die dag. Mmmmmmm.
Met al dat ongezond eten, en geen dansen voor 3 dagen, vreesde ik toch wel een beetje voor hoe het met mijn lichaampje was gesteld, want er is een ding wat ik wil, en dat is dat als ik terug kom nog in al mijn kleren pas, die ik nu zo mis.. En in alle dingen die ik hier koop natuurlijk. Dus we proberen nog wel een beetje op te letten, mooi moment dus, om mijn nieuwe weegschaal te gebruiken. Hoewel mijn bed eerst nog mijn beste vriend was, is die naar de 2e plaats geschoven, want vanaf nu staat mijn weegschaal op 1. Mijn lieve weegschaal vertelde mij dat ik 2 kilo was afgevallen. Door het dolle heen, maakte een van mijn Amerikaanse vriendinnen het nog beter door op mijn overblije snapchat te reageren 'I'm american, So I f*cking don't know what that means.' Ik hou van Amerikanen.
Met een heel gelukkig gevoel, waren we na mijn eerste halloween toch best moe, na al die tochtjes 's avonds naar de deur om de liefste kindjes te zien in de leukste kleertjes.

En toen was het alweer eind van de week, die weken hier gaan een stuk sneller dan in Nederland. Maar het eerste weekend van oktober was er, wat betekende dat ik dus een weekje mama moest spelen.
Zoals ik al vertelde zo heel erg is het niet, en hoewel alle meiden maar veilig thuis blijven, zou ik dat ook niet doen als ik een echt baby had, dus we gingen gewoon lekker shoppen en boodschappen te doen, en hapje eten bij Applebee, een overheerlijke sandwich met bacon, ham, turkey, sla, tomaat, kaas en wat saus, waarvan uiteindelijk de helft mee ging, op Amerikaanse wijze, met een doggy bag, naar huis, om 's avonds met een vriendin naar de bioscoop te gaan, naar de film 'bad grandpa', geweldige film. Hoewel ze het eerste kwartier al schrok bij een stukje, en al de popcorn over de vloer lag, was het een hele leuke avond en zijn de lachspieren weer flink getraind.
Niet alleen door de film, het stukje dat ik mocht doorlopen met mijn schattige 'baby', de mensen die allemaal keken, maar vooral toen wij 5 minuten later dan de film begon de volle zaal in sliep met een baby autozitje, die blikken waren onbetaalbaar, evenals de reacties toen de baby begon te huilen, 'omg, de baby huilt.'

Als ik er zo aan denk hè? Ik ben gewoon voorbereid op de toekomst, ik heb mijn geboorteplan, mijn trouwerij, ik heb geleerd met een baby te leven en al die dingen die erbij komen, ik weet alles wat ik moet kopen, waar en hoeveel, ik heb een huis en een auto 'gekocht' met een ander project, ik kan cheques schrijven en mijn bankrekening goed bijhouden, en ik weet mijn boodschappen, en hoeveel geld ik voor alles nodig heb, en over heb per maand. Nou, toekomst, here we come!

We gaan d'r maar lekker van dromen, in de hoop dat de baby niet te vaak wakker wordt, maar hij slaapt nu, want hij ademt diep.
En ik doe met hem mee, Slaap lekker!
Dikke kusjes, ook van de baby