Gaapie Gaapie, maar geen slaapie.

De borstkas gaat naar voren, mijn armen rekken zich uit om vervolgens in mijn oogjes te wrijven die een beetje dicht vallen, en mijn mond gaat wagenwijd open; weer een gaapje. Moet ik zeggen dat ik daar naar deze 3 weken niet meer zo van opkijk, integendeel, het zit meer in mijn dagelijkse routine, zo'n 64378x per dag..

Laat ik deze blog is bij het begin beginnen, het begin van deze ontzettende drukke weken.

Wakker wordend nadat ik mijn laatste blog had geschreven, was het DE thanksgiving. Mijn eerste, en waarschijnlijk ook mijn laatste. Op de radio omschreven ze het als 'de dag dat je samen bent met de mensen waar je het hele jaar aan hebt geërgerd. Om te doen of je ze o zo leuk vindt, en je samen vol te eten.'
Als ik eerlijk ben, vind ik het maar een beetje een apart feest. Ik vind het idee mooi om samen te eten met je dierbare en ze voor alles te bedanken, maar hier in Amerika woont iedereen zover uit elkaar dat je vaak toch eindigt met alleen je (host)gezin. Althans, daar eindigde wij mee. Maar dat mocht de pret niet bederven natuurlijk. Dus na de film 'frozen', gingen we verder met het eten klaarmaken, wat we eigenlijk al de hele dag deden, om daarna heerlijke te eten. Een regel is er dan 'probeer van alles minstens een hapje', en dat heb ik gedaan. Soms dingen kon ik meteen uitspugen, maar andere maakte het al snel weer goed. En wat kan er natuurlijk niet ontbreken? Chocolate chip cookies! Onder genot van de koekjes speelde we verschillende familiespellen, waaronder het kaartspel dat wij altijd speelde in de pauzes. Al met al was het een goeie eerste thanksgiving.

De grote glimlach op thanksgiving was soms moeilijk te behouden de volgende dag. 29 november. Gewend om altijd wat te doen met mijn mama, broertje en zusje, stond ik er nu ineens alleen voor. Maar, mocht het dan net zo zijn dat het 'black friday' was, ofwel enorme kortingen op alles en overal. Dus samen met mijn spaanse vriendin kroop ik om half in de auto, om te gaan shoppen. Dat was wel even lekker, even wat afleiding. 'even', ligt eraan of je 7 uur shoppen onder even vindt vallen.
Maar papa zat natuurlijk wel even extra in mijn gedachte, dus een armbandje laten maken, waar ik zelf heel blij me ben, met 4 bedeltjes eraan. 4 rondjes met daarop, van klein naar groot; een hartje, 'love', 'love you to the moon and back' en op de grootste met diamantjes 'Daddy's girl'. Iets wat we vanaf nu naast de ketting en de ring, elke dag bij ons dragen.
Maar dat was niet alles, na opa en oma weer te hebben gezien via skype, gingen we door met mama skypen. Geen gesprek wat we normaal hebben, maar samen een wensballon oplaten stijgen. Zo waren we toch nog dichtbij, en deden we wat samen, hoe ver weg we ook van elkaar zijn. Ik ben nog steeds blij dat we dat deden als ik eraan terugdenk.

Verder hadden we dat lange weekend gewoon danstraining, wat zaterdags werd gecombineerd met een bezoekje aan opa en oma.
En toen was het alweer zondag, de laatste dag van de 5-dagenlange break, maar dat ging niet zomaar voorbij. Met z'n alle de auto gepakt om te rijden naar Wisconsin, kan ook weer van mijn bucket-list af, om onze eigen kerstboom een kappen. Dat was de voorwaarden als we een echte zouden krijg, en dat hoef je tegen mij geen 2 keer te zeggen. Ik, persoonlijk, heb het liefst een echte, de geur van de kerstboom geeft mij zo'n lekker kerstgevoel.

Daarna begon de nog rustige week, beetje dansen, zingen, koken (deze week een ei in zakjes, monkeybread en coffee cake; HEERLIJK!), naar school gaan en huiswerk maken. Tja.. Wat je dus gewoon noemt een normale schoolweek.
Nouja, helemaal normaal was 'ie toch niet. Waar het maandag nog een erge mist was, waar je echt amper kon zien, werd woensdag het dansen in het dorp afgelast, omdat het zo ontzettend gevaarlijk op de weg was. Opzich, kwam het me mooi uit, want dan kon ik wat slaap inhalen.
Toen ik donderdags wakker werd, kreeg ik wel een beetje een raar gevoel, ik bedoel, sinterklaasavond… Dus hoewel de dag gewoon redelijk normaal was, erop na dan dat we opnieuw een lock down oefening hadden, wat ik nog steeds raar blijf vinden, maar oke.
Maar niet alleen sinterklaasavond herinnerde me eraan dat ik niet in Nederland ben, maar vooral het moment dat een vriend vertelde dat ie $1500 in de laatste 10 maanden bij de McDoanld's had besteed. En niet alleen dat, toen ik het schokkende nieuws hoorden dat Nelson Mandela overleden was, wat ik vertelde in mijn dansteam, wisten sommige niet eens wie het was, bij sommige kwam de naam niet eens bekend voor… Ja…..
Na al de shockende momenten van die dag, dacht ik rustig thuis te komen, maar daar stond nog iets om me te wachten, Sinterklaas was me niet vergeten!! Dus, in mijn warme bed, heb ik de cadeautjes uitgepakt terwijl ik zat te snoepen van al het sinterklaassnoep dat opa en oma hadden gestuurd. Toch nog een beetje een sinterklaasgevoel, heerlijk!

En toen begonnen de drukke weken, nadat ik op school wat lessen miste omdat we een koorconcert oefening hadden, waarvoor we met de schoolbus naar de middle school moesten, reden we toen de schooldag voorbij was weer naar de middle school om me daar alles zwarte piet te verkleden en mijn dansteam even te laten schrikken en pepernoten te laten proeven voordat ze stonden te stralen tijdens de basketbal wedstrijd. En hoewel ik het liefst daarna mijn bed in gedoken was, was dat slechts een droom, want ook al was het -21, geen typefout, we gingen naar de dierentuin met alle kerstlichtjes. Ik moet zeggen, het was erg mooi, maar als het wat warmer was geweest had ik er wat meer van genoten. En misschien had ik wat handschoenen en een muts aan moeten trekken, en had ik het wat langer uitgehouden, maar, ik ben een beetje demonstratief, en er is geen optie om in december dat al te dragen, veelste vroeg. Bah. Ik ga er gewoon niet aan toegeven! Mijn nederlandse winter volgend jaar zal zo warm zijn..
Na zaterdag wat foto's te hebben geschoten met Alyssa, wat we niet zo lang volhielden met die kou, en dan alleen kleren, geen jas of iets, brrrr, bezochten we daarna de gymnastiekcompetitie. Ja de schoolspirit he, en ik moet zeggen, erg leuk om een keer mee te maken! Hoewel het buiten ijskoud was, gaven mijn opa en oma me een enorm warm gevoel toen ik binnenliep na de compitie. Enorm veel interesse en leuke gesprekken, en ik mocht niet weg voordat ik aan had gewezen in de atlas waar ik woonde, wat ze allemaal probeerde uit te spreken en vragen stelde over de omgeving. Het was zo schattig.
Gelukkig hadden we de volgende dag wat meer rust, en bleven we binnen, waar ik lekker wat creatief bezig was en gezamenlijke de kerstboom hebben versierd. Waar ik vooral keek naar alle dingen wat ze hadden, wat het is niet dat we echt ballen hebben, maar ieder jaar kopen ze een ornament, met het jaar en de naam erop, van ieder kind. Ik vond het een leuke idee moet ik zeggen.
We hadden dus wat energie opgespaard, dus de volgende dag waren we vol energie en een grote lach. Hoewel die soms toch wel even wegging, een koude douche met -18, en dan 5 cm sneeuw, bederft de lach soms een beetje, maar na een danstraining, hadden we ons laatste concert met het schoolkoor. Ja, ik stop het volgende semester. Daar kwam toch wel weer een lach, allemaal in de kerstsfeer, wat dus toepasselijk werd afgesloten met 'silent night', en hoewel ik bij de engelse versie meer mijn mond hield en een beetje het af probeerde te luisteren, wisselde dat oma bij de duitse versie, waar iedereen zich om mij heen kwam verzamelen..
Toen we eindelijk om 10 uur thuis waren, en we eigelijk nog geen normaal avondeten ophadden, want van school naar dansen naar het concert, gaf me niet echt tijd, zaten we dus nog even te eten om daarna heel snel mijn bed in te duiken. Gelukkig maar..
Hoewel ze hadden verteld dat het andere jazz team zou optreden deze keer, kregen we om 11.15 te horen, dat wij ook mochten dansen. Midden in de les, iedereen op school, niemand zijn spullen bij, at betekent dat? Stress! En niet alleen dat, weer een avond lat thuis, zonder dat ik het wist, dus geen snacks. Wat leidde tot weer een avond alleen eten om 9 uur..
Ondertussen kreeg ik lichtelijke wallen onder mijn ogen, uitgerekend om de dag van de schoolboekfoto's, van het dansteam dan, om vervolgens maar een hele fotoshoot te doen met het hele team, in alle outfits, en combo's. We hadden de 4 tassen dus niet voor niks voor niks meegenomen.. En daardoor nog wel wat energie over om in het dorp te dansen.
Ook donderdags hadden we een avond activiteit, na het dansen, mochten we weer volleyballen. Dit keer met een mooie uitkomst, gewonnen, al had het echt wat spannende momenten, we waren weer pas 10 uur thuis...

Ook al is het ondertussen eind december, dingen blijven me nog steeds verbazen, zo werd ik de 12e meegenomen door een vriendin, en niet naar een bioscoop, nee naar de 'basement' van de school, ik stond onder de school, wat speciaal is voor als er tornado's zijn..En niet alleen dat, zo vertelde mensen ook tijdens hun presentaties in personal finance, dat ze nog nooit uit Minnesota zijn geweest, niet eens een strand hebben gezien…

En toen was het alweer weekend, al voelde het niet zo. Of half 4 ging zaterdags de wekker, om op tijd, 5 uur, in de bus te zitten op naar de stad (2 uur rijden), om daar een nieuwe danscompetitie te hebben, en dit keer de echte! Na een slaapje in de bus, aangezien we die nacht maar 4 uur hadden geslapen, was het vanaf 7 uur, kontjes maken, make up doen, omkleden, opwarmen, eten, oefenen, marken en dan de competities, om niet alleen te dansen, maar ook er nog wat van te zien. Het was een lange dag, maar niet voor niks, beide dansen wonnen de 3e plaats, van de 12 teams, best trots dacht ik zo!
Dat werd dan ook gevierd met een team diner bij de Bears Den. Dit soort momenten hou ik echt van, 20 meiden en ouders, gezellig samen eten en kletsen en vooral heel veel lachen, onder anderen doordat ikk iets groens aanzag voor een augurk, wat dus een enorme hete peper bleek te zijn, een ding is zeker, de ijsklontjes in mijn water werden erg goed benut, hallelujah.
Hoewel we zondag gelukkig een beetje kon slapen, waren we niet helemaal vrij.. Nadat we eerst last minute cadeautjes hadden gekocht, want tja. Wanneer had ik tijd deze week? Reden we naar mijn coordinator om daar met de andere exchange studenten kerstdiner te hebben met cadeautjes, wat werd gedaan met een erg leuk spel. En mijn eerste kerstcadeau was een goeie ook; kerstboekje, milka, chocolade dingetjes, zuurstokken en een subway-giftcard!

De afgelopen week was ik gelukkig wel eerder dan 9 uur thuis, maar nog steeds was het niet rustig, en was het een andere week dan anders.
Maandag mijn lunch gebruikt om Roef te feliciteren over skype, wat natuurlijk erg leuke blikken overlevert in de aula, als ze iemand een andere taal horen praten.
En ook dinsdag hadden we geen normale lunch, nadat we met FCCLA, een vrijwilligersorganisatie in Amerika, ons ingezamelde voedsel van de afgelopen week hadden ingeleverd bij het Ronald McDonaldhuis, reden we verder in de schoolbus naar de speelgoedwinkel om wat cadeautjes te kopen, wat we erna onder de kerstboom in de mall legde voor de kinderen waarvan de ouders het niet kunnen betalen.
En ons goeie werk, al zeg ik het zelf, werd beloond met lunch in de mall, waren ze dus alles hebben inclusief starbucks!
Daarna zagen we er dus een beetje tegenop om weer terug naar school te gaan, maar het was zo erg niet, want het was een kwestie van kijken en zitten tijdens geschiedenis naar de film SALT.
Ja, best een chill leven hier op school.
Na extra lange trainingen maandag en dinsdag had ik woensdag afstand genomen van het dansen in het dorp, ik trok het alles behalve. Hoewel ik om 7 uur in bed lag, we sliepen niet voor 11 uur.. Maar toch, voelde ik me iets wakkerder de volgende dag. Tussen al de dansstress door, want zaterdag zouden we ook kick dansen, maar de plaatsen waren nog steeds niet af, was er toch nog tijd voor wat lol. Dus mijn coach was jarig en bracht prinsessenkroontjes mee, waar we dus in danste donderdags. Om aan het einde happy birthday te zingen, en ik dacht dus cool te zijn, en het in het chinees te zingen, hoe wij het op de basisschool leerde.. Dus ik deed mijn spleetoogjes en nog voordat de eerste zin uit mijn mond was, zag ik aan de reacties dat ik iets fout deed.. Wist ik veel dat je geen spleet oogjes hier kan maken..
Ik vluchtte maar snel naar de band concert van school, om het allemaal even te vergeten.
Vrijdag was de laatste dress-up dag, we hadden al dingen als mutsendag erop zitten, en de laatste dag dat er chocolade melk en koffie werd verkocht, want dat hoorde allemaal bij de kerstweek. Sloten we vrijdag af met lelijke tuien dag, maar naast dat was het elfendag. Dat betekent de 9, 10 en 11 graders kunnen een senior kopen, die dan vrijdags de hele dag met je is en je dingen kan laten doen als boeken dragen, een soort slaafje altijd leuk!
En dat niet alleen, ook volgde we het 2-uur eerder uit rooster, wat betekent lekker korte lessen, waar je door de elfjes niet zoveel deed, dus ik zat op spele.nl, om daarna een pepfest te hebben en verschillende activiteiten van koken tot zumba! Het voelde een beetje of ik op de basisschool zat, waar je de spelletjes middagen had! Maar daar heb ik niks op tegen, was een lekker begin van de vakantie! En om t kerstgevoel een beetje te hebben had onze lunchtafel een klein kerstboompje!
Na de danstraining, waar ik serieus in slaap viel toen ik even zat, dat geeft misschien wel aan hoe ik moe ik was, en nog steeds ben, hadden we zaterdag weer een competitie, maar dit keer toch pas een uurtje later wakker worden, kwart over 4, valt toch weer mee!? Nee.
Na de lange dag was ik zo moe, dat ik in slaap viel zonder kussen of deken, die we elke competitie meeneem, en dus serieus bijna op de grond viel, mijn hoofd ging over het bankje heen, waardoor iedereen dus probeerde me omhoog te krijgen en niet te laten vallen, erg lief, maar helaas werd ik wel uit mijn dromen ontwaakt..

Gelukkig hadden we zondag een rustige dag, met lekker veel filmpjes in bed kijken, wat ik opzich gisteren ook best had kunnen doen, maar dat zat er niet echt in, want het was tijd om kerstcadeaus te kopen. Een beetje last-minute, maar zoals je kan lezen, veel vrije tijd heb ik niet echt. Anders had ik wel een andere dag uitgekozen, want je vroor meteen vast buiten, nou ja, mijn neus dan, en dat is serieus, en het is zo koud, -24, met een gevoelstemperatuur van -34, dus liever kom ik niet buiten, want zelfs ademen doet gewoon zeer, en moet ik van hoesten en proesten..
Ach, gelukkig heb ik nu een goeie reden om extra in bed te liggen, want daar schrijf ik mijn blogje, en ik blijf er zolang mogelijk liggen.. Hoewel het nog 10 minuten zal zijn, want de cadeautjes kijken me aan.. Ze moeten worden ingepakt en onder de kerstboom worden gelegd, want zo doen amerikanen het; leg de cadeautjes er gewoon al 2 weken van te voren neer. Dat maakt je soms toch wel een beetje nieuwsgierig hoor! Een ding moet ik verklappen, het is het beste cadeau ooit!
Eigenlijk hadden ze er al moeten liggen, dat was mijn planning, maar toen kwam er tussendoor dat ik gingerbread huisjes moest maken, en uiteindelijk pas om 12 uur in bed lag.. En toen had ik toch wel zin om gewoon te gaan slapen..

ik hoop dat de blog een beetje leuk is, want er zit zoveel informatie in, maar ik had eerder geen tijd en daarbij wou ik het voor kerst doen, want ik jullie natuurlijk allemaal een enorme goeie kerst wensen!
Het voelt alsof we pas in oktober leven, dus ik mis een beetje kerstgevoel, ook al zie ik overal kerstbomen en lichtjes en hoor ik alleen maar kerstmuziek.. Daarbij, is het gewoon anders, zonder je eigen familie, je eigen tradities..
Mijn eerste, amerikaanse kerstmis staat op de stoep!

Jongens, ik wil jullie de beste van de beste kerstdagen wensen, met heel veel liefde, gezelligheid, families, warmte, lachen, goed eten en misschien zelfs leuke cadeautjes! Dat verdienen jullie allemaal oprecht. Geniet ervan, het is weer de tijd van de wonderen, na een jaartje wachten!

Een hele dikke kus van de kerstvrouw, die ongeveer de split kan!