oh my... 'GOD'

'Can I buy a chocolate chip cookie, please?' was de tekst dat in de pauze werd verzonden naar mijn moeder. Niet mijn echte, mijn gastmoeder, maar het is nu toch wel een beetje mijn moeder.
Snel kreeg ik de reactie 'sure' terug, waarna ik, zo snel als ik kon de benen pakte naar de kantine, om vervolgens een hele blije foto van mij en de koek naar mijn moeder te sturen. Mijn moeder was erg blij mijn lach te zien, want er waren dingen wat ze even in moest laten werken, ze was niet zo blij.. Na een hele blije foto met mn broer te hebben gestuurd, in de hoop d'r een beetje op te vrolijken, volgende ik mijn laatste 2 lessen, om daarna met mijn vriendin, Jayha, naar huis te keren.

Heerlijk logeerpartijtje, lekker kletsen betsen en eten, of course, en samen naar de supermarkt LOPEN. Ja, met caps lock, zo dat je het goed leest, want dat is echt een wonder, die misschien 500 metertjes. Om daar lekker frietjes en chocolate chip cookies deeg te kopen.
Met een filmpje op van de hamburgers en de friet genoten, daarna van onze chocolate chip cookies, en daar bovenop ook nog aardbeien met chocolade. Er was dus weer genoeg chocolade en ongezond.
Eindelijk mijn tweepersoonsbed ook echt met 2 personen gevuld, ruimte zat mag ik zeggen, ook om heel goed te praten tot diep in de nacht!

Na wat uitslapen, de ochtend heerlijk begonnen met kip, om me daarna naar de kerk te verplaatsen. Samen met 3 andere uit mijn koor in school, mochten wij 'ushers' zijn, oftewel, kaartjes aannemen van mensen en een programmaboekje geven bij de deur.
Na heel veel grijze kopjes met een lach te hebben verwelkomt, hadden we zelf ook maar plaatsgenomen om de 2 uur durende koorconcert te bewonderen. Van een mannenkoor, tot een vrouwenkoor, en kwartets, en met allemaal tegelijk, het had het allemaal. Hoewel het op een gegeven moment een beetje lang werd, heb ik toch wel een leuke middag gehad, de liedjes werden aan elkaar gepraat met veel humor, de koren maakte er echt wat van met de kleding en dansjes, en een keer zoiets meemaken is weer 'ns wat anders, en erg interessant. En wat was het in een mooie kerk, wauw!
Ik word nu toch wel een beetje zenuwachtig voor mijn concert over 2 weekjes..

Een korte pauze thuis vertelde mijn moeder over wat er vrijdag was, voelde ik me even hetzelfde als haar. Goh, 1500 euro betalen, en waarvoor? Geen leuke tripje of een cadeautje, nee, vopr het ziekenhuisbezoek een paar weken geleden, waar ik net zo ziek inliep als uit...
Maar na de enorme shock, die toch nog er steeds wel een beetje is hoor, was het weer tijd om naar de kerk te gaan, deze keer onze kerk, om wat te eten met z'n alle en een 'lezing' aan te horen. Ook weer een hele nieuwe ervaring.
Om 's avonds maar eens verzekeringspapieren in te gaan vullen, want tja.. Ik kan mijn geld toch wel iets beter besteden dit jaar.

Gelukkig begon deze ochtend ook weer ongezond, want stel je voor dat we een keer gezond doen. Met bacon en cake had ik een heerlijke relaxte ochtend, om vervolgens lekker een meidenmiddagje te hebben met mijn moeder! Heerlijk! En dat vindt zij ook, met 4 broers uit haar thuis en nu 2 zoons, heeft ze het nooit echt gekend, en wat geniet ze er nu van, nog wel...
Maar we zijn klaar de winter, met mijn nieuwe winterspullen, want aan het einde van de week is het kans op de eerste vrriestempertuur, -1. We kijken er naar uit hoor, kuchkuch,
Gelukkig mochten we vandaag nog even genieten van de helder blauwe lucht en zon, met warmte, waar we alleen nog maar meer van genoten toen we hoorde dat het onder het vriespunt gaat, maar al helemaal toen we hoorde dat jullie een grijze, grauwe dag hadden, en dat in de vakantie! Nee hoor jongens, ik hoop voor jullie dat het snel opklaart, de zon nemen ik over 8 maandjes pas mee, dus nog even geduld, want ik hou hem hier toch liever!
Helaas was de rekening niet de enigste, 'ohmygod'-moment..
Een vervelende piep klonk in mijn oren, mijn handen waren klam en strak om mijn handvat van de deur, en mijn ogen zagen van alles en nog wat, de weg en de bomen, maar mijn gedachte dachten alleen maar aan thuis; met piepende banden slingerde we over de weg, om uit eindelijk tot stil stand te komen bij de berm, door de soort gaatjes in de weg, die voor zijn gemaakt mensen af te remmen, normaal omdat je er niet mag rij. Helemaal in shock, en bijkomend van het moment, reden we terug naar huis. Wauw, dat halloween kan mij gestolen worden, stomme pompoen op de weg, had me bijna mijn leven gekost.
Gelukkig kon ik al mijn agressie op die stomme pompoen kwijt, op het pureren van de aardappels en wortels, want ja jongens, het wordt winter, oftewel, het is tijd voor de ouderwetse wortelenstamp!
Hoewel ze nog wat boter en zout miste, waar ik op antwoorden dat dat komt door hun amerikaansheid, en hun het vet willen, konden ze het erg waarderen en vonden ze het stiekem erg lekker!
Mijn maagje was weer gevuld, dus het was weer tijd voor nog 2 uurtjes kerk. Heerlijk met kinderen van mijn leeftijd een soort trefbal gespeelt, om vervolgens het ook nog een beetje over god te hebben en stukje maken met een boodschap. Het klinkt voor ons heel nieuw, en voor sommige misschien saai, maar de amerikaanse kerk is toch net iets anders als de nederlandse, althans dat is mijn beleving. Dit is bijna meer een ontmoeting, met iedere week dezelfde mensen, en iedereen leert me kennen en verwelkomt me met open armen. Het is erg leuk om zo contacten te maken, vooral omdat de meeste bij de kerk zitten en echt iets is van de amerikaanse mensen dit, met heel veel lol.
Ik vind het prachtig om te zien, toen we zaterdag liedjes zongen met iedereen, hoeveel het voor mensen doet en hoeveel ze erom geven, en hoe mensen er echt in op kunnen gaan. Prachtig dat het mensen zo helpt, vooral nadat mijn dansdocent een prachtige verhaal vertelden over haar gezonde vader die vorige week een hartaanval kreeg, maar hij heeft het overleeft, wat zelfs voor de dokters een wonder is, hoe opgeknapt en fit 'ie al weer is. Al was het vooral wel echt een 'oh my god'-moment, opnieuw, kippenvel..

Ba de wortelenstamp kreeg ik toch een beetje heimwee naar mijn Hollandse eten, dus als toetje had ik een heerlijke stroopwafel, om dit verhaal nu te schrijven onder genot van mijn pepernoten.. Jaja, niks boven het Hollandse eten, je gaat die stamppotten, hoe erg je ze misschien nu ook vindt, of dat dat ons laat vertegenwoordigd, je gaat van de houden als je ergens anders woont, gewoon de oud-Hollandse thuis recepten; 'Niks gaat boven mama's eten.'

Naja, ik ben nu een echt lid van de dansclub en de kerk, en alles gaat steeds gemakkelijker en wordt steeds leuker, en iedereen betrekt me overal bij! Maar daar gaat wel wat energie inzitten, dus ik denk dat het tijd is voor een dutje, en daarbij zijn mijn pepernoten op dus ik heb niks meer om dit vol te houden, en om toch nog even de laatste twee dagen te knallen, en dan heb ook ik vakantie. Hebben we gewoon allebei vakantie.

Ik wens iedereen een goeie vakantie, dikke knufff!