MEA Weekend

"Je gaat op vakantie terwijl je in de VS bent? haha. Klinkt gaaf!" Nadat ik dat whats-appje ontving, begon ik er pas echt over na te denken. Ik sta hier in Grand Rapids, 399 km van huis, of beter gezegd eigelijk zo'n 7.000 km van huis?!
Terwijl ik dus al een jaartje 'op vakantie' ben, ofja, weg van huis ben, ga ik ook nog eens op vakantie. En het klinkt niet alleen gaaf, dat was het ook!

Na 2 dagen hangend en liggend in bed, mijn nek en hoofd wat rust gunnen, mocht ik donderdagavond mee naar mijn eerste concert in Amerika. Geen koor, wat ik voorheen zag, maar een echte band, met als 'voorprogramma' een zangeres, een soort Amerikaanse Laura Jansen. Daarover gesproken trouwens, die wordt hier gewoon op de radio gedraaid, evenals onze Anouk!
Goed voor mijn hoofd was het niet, maar toch heb ik erg genoten van MercyMe en Elizabeth Hunnicutt, wel in de kerk natuurlijk.

Na een kort nachtje, reden we eindelijk weg, weken naar uitgekeken, op weg naar ons eerste familievakantie! Auto volgeladen met van alles en nog wat, werd ie na 2 uur geopend voor een picknick. Het enige wat ik kan zeggen; wat een kou.
Al veranderde die gedachte na 3 uur, toen ik Lake Itasca overstak van steen naar steen op blote voeten, met de broek omhoog, tussendoor half in het water lopend, in het koude water, terwijl het begon te sneeuwen, S-N-E-E-U-W-E-N! Nou jongens, de winter is begonnen hier hoor! En mijn hele lichaam heeft dat goed gevoeld, vooral mijn voetjes, mijn natte voetjes, die ik uiteindelijk niet meer zo voelde. Totdat ze werden opgewarmd onder de 'handföhn' in de toiletten. Van die kleine, vervelende prikkeltjes, bah.
Ach ach ach, het werd al snel goed gemaakt met een heerlijk hapje uiteten, om vervolgens door naar Grand Rapids te rijden, om daar te overnachten!
Niet dat dat natuurlijk allemaal vloeiend ging, maar wat wil je met z'n vijven op een kamer? Ik vond t trouwens geweldig toen ze vertelde dat we een familiekamer hadden, gewoon heerlijk als een echte familie op een kamer. Al kregen ze daar later toch een klein beetje spijt van..
Na wat zwemmen, heerlijk allemaal in bed beland, om vervolgens rond een uur of kwart over 11 de lichten uit te doen. Maar ik kan niet echt afstand nemen van mijn rituelen, ik moet als ik in bed lig nog even op mijn telefoon, instagram, Facebook etc checken, en dan kan ik met een gerust hart gaan slapen. Tja, als het pikkedonker is, valt dat een beetje op, dus na 5 kussens tegen me aangekregen te hebben en een kind bovenop me, bedacht ik me toch maar om het weg te leggen. Rekening houden met elkaar toch?
Na heel veel lachen, om de stomste dingen, werden de oogjes gesloten, want we wouden er toch een beetje op tijd uit zaterdag.
Toen kwam karma een rol spelen in mijn leven, terwijl ik in slaap probeerde te komen, hielden hun een wedstrijd 'wie kan het gekste en hardste snurken?', dat heb ik geweten hoor, halleluja! De eerste minuut is grappig, maar na een kwartier, wordt het vervelend, vooral als je het vroeger en vroeger ziet worden op de klok..

En om half 8 stonden we weer aangekleed naast het bed, wat ibuprofen tegen mijn nek en hoofd, om vervolgens een lekker ontbijt te nemen, en te vertrekken naar een soort historische museum. Daar zijn de jongens erg geïnteresseerd in. Gelukkig was het niet een echt, echt museum, en konden we heerlijk rondlopen, ofja heerlijk rondlopen, ik vroor kapot, maar ook om de lekkerste cookie dough en appeltaart ooit te eten, en van een prachtige herfst te genieten in het bos! Althans, het lijkt op herfst, en het voelt als winter.
Na mijn buikje gevuld te hebben met chocolate chip cookies en hotdogs, sliepen we weer een uurtje, om op te staan bij een ander Lake. Prachtig. Echt, ik zou hier kunnen zitten voor dagen, en gewoon kijken, beetje muziek, wauw. Al is de muziek niet eens nodig, de rust dat het gaf en hoe prachtig t was. Misschien word ik val ik langzaam aan toch voor Minnesota..
Na een uur waren we een klein ijspegeltje, dus na wat opwarmen bij het vuur in het houten huisje, reden we weer terug naar het hotel.
En wat willen we eten vandaag? Gisterenavond gegeten bij Green Miles, ofwel een restaurant maar ze ongeveer alles hebben, dus ik ging voor de oude vertrouwde friet met een soort kipnuggets, kindermenu versie natuurlijk! Vandaag hadden we zin in vis en friet, dus waar zouden we eindigen? In een Mexicaans en pizza restaurant! Helemaal wat we wouden! Dus toen moest ik verplicht een burrito eten, wat een straf.. Of een pizza had gekund, maar dat is een echte straf, die Amerikaanse pizza zijn zo vet, bah.
Maar na wat eten aan een prachtig water, was het tijd om de rest van de avondje te besteden in de hete jacuzzi, wat een ontspanning! Na zon anderhalf uur in de jacuzzi, met wat breeks, want Jezus wat was dit heet. (Jaja, het is koud of heet, altijd wat hier)
Dompelde we ons onder in het zwembad, om wat baantjes te trekken, want die beweging is wel nodig hier. Maar niet gewoon baantjes trekken, het werd erg leuk gemaakt, toen mijn gastvader vertelde dat ie onderwater kon filmen met zijn telefoon. Wat een lol kan je daar mee beleven zeg! Na weer een uur verder, en heel veel filmpjes en foto's, was het ondertussen half 11. Dus dat vroeg naar bed was weer verpest.

Half 7 mocht de wekker me weer wakker maken. Mijn ochtendritueel is een beetje hetzelfde als mijn avond, gewoon rustig aan, een kwartier, wakker wordend, alle social-dingen checken, en dan langzaam uit bed rollen, alleen hier kennen ze dat niet. Dat merk ik doordeweeks al, als ze denken dat als ze me wakker maken, ik direct langs mijn bed sta, maar dit weekend hebben we dat ook weer goed gemerkt. Want terwijl ik rustig en stil een beetje mijn telefoon check, krijg ik kussens tegen me aangegooid, 300 sms met t idee me wakker te trillen en hoor ik ze zeggen dat ik niet wakker wil worden etc, ach, ik laat ze lekker in de waan tot ik ben opgeladen. Ik snap niet hoe je meteen je warme bedje kan verlaten voor de koude buitenwereld. Al moet ik zeggen, vandaag was ik er sneller uit dan Zaterdag, want we gingen naar Duluth!
Hoewel ik als laatste opsta, het 'langste' doe over de ochtend dingen, door mijn mascara en dingen, ben ik toch altijd het eerste klaar!
Mijn spullen hebben ingepakt, naar buiten lopend, werden we heerlijk ondergesneeuwd. Goh, wat miste ik mijn warme bedje.. Het doet me wel een beetje denken aan de Nederlandse winters nu, de hele weg hadden we een soort sneeuwstorm, maar door regen bleef het niet altijd evengoed liggen.
2 uur verder waren we in Duluth, bovenop een berg, prachtig uitzicht, om vervolgens naar beneden te rijden, te chillen bij bob dylan's ouderlijk huis, en te lopen over bob dylan's way, waardoor we uiteindelijk eindigde in een restaurantje om de gemiste vis en friet van zaterdag in te halen. Wat ik was zielig dat ik geen friet had gehad, ha ha. Denk maar niet dat ik hier friet te kort kom, of vet, integendeel. Ik eet voor de komende 5 jaar.
Hoewel de sneeuw ondertussen regen was geworden, weerhield dat ons niet om te lopen langs weer een prachtig Lake, een vuurtoren, de brug en een boot, om uiteindelijk te belanden in de chocolade winkel. Die geur, ik wou dat ze het als parfum verkochten, dan weet ik wat ik de hele dag door in mijn kamer spoot, heerlijk.
Met een nieuw shirt 'gebrouwd in Duluth', jaja, ik wou een aandenken aan de trip, en duluth is prachtig, maar ik kocht het vooral, omdat ik het 'gebrouwd' zo leuk vindt! Heb ik toch nog een beetje het idee dat ik iets alcoholisch ben, onder de 21, reden we rond een uur of half 3 terug. 4 uur voor de boeg, wat 5 uur werd door de file. Die ontbreekt hier ook niet aan het einde van een vakantie! Ondertussen was er toch een aardig pakje sneeuw, gezien het weer sneeuwde, al hebben we het niet veel gezien met de oogjes dicht, mooi wat slaap ingehaald. Want dat kunnen we deze week wel gebruiken!

Er staat een aardige volle week voor de boeg, school begint weer, al moet ik zeggen dat ik dit nu in de les schrijf, dus echt een zwaar leven heb ik niet.
Maar daarbij begint ik vanaf vandaag met het dansteam, en dat is niet een uurtje, misschien 2, wat wij gewend zijn in Nederland, of de 3 wat ik nu gewend ben hier, dat is gewoon 2.5 uur! 2.5 uur, iedere schooldag, oftewel 12.5 uur per week, exclusief de eventuele uren die je maakt in het weekend, voor extra training of wedstrijden. Dus met 15.5 uur, de danslessen in de stad ook nog, dans voor de boeg, is iedere dutje mooi meegenomen! Dus we sloten, vanmorgen onderweg naar school, de oogjes ook maar weer even voor 20 minuten.
Want naast de 15.5 uur dans, gaan we ook nog iedere dag lopen naar de middel school, daar vindt t plaats. Ook dat gaat niet om honderd meter, nee gewoon 3 kilometer.
Dit betekent, ik kan eten!! Of ik de tijd er voor heb is wat anders..

Ik ga even wat energie opsparen voor vanmiddag, dus dit is het eind van mijn blogje alweer. Ik sluit mijn oogjes, succes jullie ook allemaal weer op school, en met eventuele tentamens! Alhoewel sommige misschien pas vakantie krijgen, geniet daar lekker van en stuur mij wat energie toe, alsjeblieft!

Oh en met mijn nek en hoofd gaat het stukken beter, met soms wat dipjes, slikken we geen pijnstillers meer, sinds vandaag.
Ik voeg wat foto's toe van het weekend, van de prachtige landschappen, zodat jullie begrijpen waarom ik zo genoot, en zodat ik nog zelf een beetje ervan kan genieten!

Knuffelsss