Een nieuw verhaaltje.
Blijf op de hoogte en volg Lone
28 Oktober 2013 | Verenigde Staten, Byron
Onder het genot van een heerlijke pasta, zei ik nog zo mooi tegen mijn coördinator donderdag; 'Ik schrijf tweemaal per week een blog, meestal donderdag, vertellend over de week en zondag, vertellend over het weekend.' 'Dat veranderd wel, naar 1x per week, naar misschien wel 1x per maand, nu je het zo druk hebt.' kreeg ik als antwoord.
Nou, je ziet het maar weer, ze weet waar ze het over heeft, al zal het nooit 1x maand worden, maar die een week is het alweer geleden. Al is die week voorbij gevlogen.
Maar na een weekje is het toch wel weer tijd om wat te schrijven, dus met mijn benen op de bank die een mooie 'pink by victoria's secret' joggingbroek zitten, want die moeten goed verzorgd worden, althans alle spieren met die vreselijke spierpijn, chocolate chip cookies in de oven en een beker water is het weer tijd voor een verhaal'tje'. Dus trek lekker comfortabele kleren aan, pak een kop koffie, en geniet weer enkele minuten van een volgend hoofstuk in 'Loner in Amerika'.
Radio op, verwarming aan, geen kip om ons heen, alleen heel veel groen land, passeerde de dagelijkse zwaaiende chauffeur weer met zijn knal gele schoolbus, rijdend naar van Byron naar Pine Island, terwijl wij het andersom doen, oftewel, school was weer begonnen!
Na 5 dagen vrij, mochten we weer beginnen.
De hele dag, beter gezegd, na 6 weken uitkijken, ging eindelijk de bel, de bel van het einde van de schooldag, schooldag op 21 oktober 2013, wat betekende, mijn eerste danstraining mocht beginnen, de danstraining van het echte dansteam in school.
Een appeltje in de mond, zoals iedere dag, 2 tassen in de hand, op naar de middle school. Hoewel ik zondag nog heel optimistisch was om te gaan lopen, zette ik maandag een stap buiten en voelde ik alles bevriezen, dus toch maar de auto ingestapt.
Hoewel officieel de training pas om half 5 zou beginnen, stond ik om half 4 me al op te warmen met alle 19 andere meiden. Van een warming up, naar rekken en strekken, van de split tot de spagaat, naar conditie, naar pirouettes van de ene kant naar de andere kant van de gymzaal, om vervolgens dat te doen met de jazz-sprongen, en te eindigen om de eerste 45 seconde, in een half uur te leren van de kik-dans. Ja, stil zitten is geen tijd voor, hooguit 30 secondes om wat te drinken, maar die heb je ook echt nodig om te drinken, want je werkt je tot in het zweet.
En dat gold voor dinsdag precies hetzelfde, alleen was deze dag nog meer op jazz gericht, dus was het tijd om de eerste 45 seconde te leren van de jazz dans. Weer 3.5/4 uur flink sporten was vandaag niet genoeg, dus na een schooldag waarbij de krant ons fotografeerde in het koor, terwijl de composer van een van onze liedjes voor het aankomende concert ons bijwoonde en ons advies gaf terwijl de het lied wel 17 keer zongen, hadden we nog steeds genoeg energie over om 1.5 uur lang te gaan dansen in het dorp.
Dus na in 10 minuten mijn avondeten naar binnen gewerkt te hebben en 2 minuten op m'n kont te hebben gezeten voor de tv, konden we er weer een tegenaan.
Kan wel zeggen dat toen ik rond een uur of kwart voor 10 terugkeerde, na een douche en chocolate chip cookies, heel snel mijn warme bedje inkroop.
Want tja, woensdag was niet heel anders, wakker wordend waarbij ik sneeuw op de auto aantrof, misschien een centimeter, om daarna een schooldagje van 7 uur te volgen met tussendoor wat sneeuwval en mijn amerikaanse schoolfoto, die trouwens ook weer anders is, keuze uit 23 verschillende pakketen, 4 borders, 8 achtergronden, of je geen, een beetje of veel bewerkt wou worden, je naam op dit of niet etc., waarbij ik dacht;'Het is een schoolfoto, dit maakt het niet beter. Ze blijven lelijk.'
Met een gevreesd hoofd van de schoolfoto 'slechts' 3 uur dansen, ditmaal met een hele goeie conditie training, want iemand was zijn trui dinsdag vergeten.
Streng kunnen ze wel een beetje zijn, want nadat iemand het woord 'can't' in de mond nam, mocht ze 15 buikspier oefeningen doen. Positiviteit voorop! Iedereen probeert dat in zijn eigen, en de andere naar boven te halen, met veel hulp en aanmoediging.
Na het lijnenspel gerend te hebben (rennen naar lijn 1, aantikken, en terug naar de beginlijn, aantikken, en naar de volgende etc.), was het tijd voor 128 buikspieroefeningen, om vervolgens weer het lijnenspel te doen, daarna 240 kontoefeningen (op je knieën en handen, rechter been naar zijkant omhoog, 15x, dan naar achter zonder, dan opnieuw, zonder de grond te raken, en dan links, om het vervolgens opnieuw te doen), en dan weer het lijnenspel, dat 5 keer.
Maar ondanks dat, en na een happy meal te hebben gegeten in de auto, werd ik gedropt bij de dansschool in het dorp, voor een andere anderhalf uur dansen.
Nou, donderdag, voelde ik me spieren erger dan de andere dagen, dan ooit te voren, en was ook meer moe dan ooit te voren. Wat wel te merken viel, onder andere dat ik mijn schoollunch, snacks en waterfles was vergeten. Dus na een waterfles op school te hebben gekocht, een echte byron waterfles voor de schoolspirit, en een schoollunch, bacon cheeseburger, was het weer opgelost.
Helaas moesten we ons net vandaag meer dan ooit bewijzen, het was de auditie dag. Het kik team heb ik gemaakt, de hoogste, met jazz zit ik in de middelklasse, dus al met al, ben ik best een beetje trots op m'n eigen. Al was ik niet blij met hoe ik de auditie afsloot, na mijn triple, ik herhaal TRIPLE, piroutte, wou ik uitstappen, waarbij mijn vel onder mijn voet bedacht even open te springen. Mijn eerste pijnlijke blessure, want op mijn voet kon ik geen druk meer uitoefenen, dat brandde gewoon.
Maar vanaf nu gaat het echt beginnen, kei en kei hard trainen, en vandaag midden november beginnen we met de competities, dus geen tijd voor blessures.
Maar helaas konden we ook vandaag niet op tijd naar bed, tijd voor een avond met mijn coördinator van de organisatie. Heerlijk samen een hapje gegeten, om te praten hoe alles is en gaat.
Ik hoefde er niet te lang te missen, na weer kik getraind te hebben en 2 meer 'blisters' opgelopen te hebben, begonnen we het weekend met een sleep-over. Een Amerikaanse sleep-over van de organisatie, met alle exchange students in de omgeving. Mexicaans eten, vervolgd met een horror house, voor de halloween stemming, een spelletje, american pie 1 en 2, om daarna veel te lachen en kletsen, en rond een uur of 4 in slaap te sukkelen.
Beetje laat, aangezien de wekker om 8 uur weer ging, want ondanks dat het weekend is, gingen we toch weer 3 uurtjes trainen, jazz deze keer. We wisselen goed af.
Na 3 uur dansen, pakte ik mijn dagelijkse appeltje weer, stopte muziek in mijn oren, pakte mijn 2 tassen in de hand, en liep ik in mijn winterjas, uggs en schaapjes pyjamabroek naar de high school, in de zon, 3 kilometers. Heerlijk.
Maar na al die beweging, 22 uur dansen in een week, was het tijd om eens gek te doen, zitten, wel tijdens een dans meeting, pratend over wat te eten, kopen, competities en trainingen. Om vervolgens heel veel spullen te bestellen, wat je wel niet nodig hebt om te dansen zeg..
Ik kan wel zeggen dat het een heel groot verschil is met wat ik gewend was, een kwartier namen doen, kwartiertje opwarmen en een half uurtje dansen, 1x per week, om de 2 jaar een optreden..
Na thuis nog een half uurtje bank te kunnen hebben gehangen, was eindelijk, daar was ik aan toe. Was het toch tijd om weer in beweging te komen. Me weer helemaal groen te hebben verkleed, naar de walmart gereden voor groene smink, om dan maar in de auto m'n eigen te sminken, aangekeken werden we wel. En niet alleen in de auto, ook enorm veel mensen keken vol bewondering naar mijn oufit, ook al vond ik persoonlijk sommige mensen er veel mooier uitzien.
Terwijl de volwassenen bij de service zaten, speelde ik met de jongere kindjes in de nieuwe kerk, een kerk met 2 xbox-en; rennen, springen, bukken tijdens wipe-out of de olympische spelen games, tafeltennistafels, tafelvoetbaltafel, springkussen, microfoon om in te zingen, spullen om kettinkjes of armbandjes te maken, maar je kan er ook gewoon lekker wat kleuren en spelen, het heeft het allemaal. Het laatste kwartiertje mochten de kinderen ook naar de speciale kinderservice, waar ook een kind de liedjes zong en kleine dingen vertelden, terwijl ik meegenoot. Zo mooi al die jonge kindjes te zien, allemaal mee zingen en dansen, god erend, en enorm blij en opgewekt. Mijn lippen begonnen vanzelf mee te bewegen met de liedjes of anders vormde ze wel een enorm glimlach van geluk.
Al dat dansen en zingen hongert wel uit, dus de maagjes werden erna gevuld met hog dogs, chips en koekjes. Maar dat was nog niet genoeg, en we waren natuurlijk niet voor niks allemaal verkleed. Tijd voor een heuse halloween avond in de kerk; trunk or treat.
Alle auto's in enge en gekke halloween stylen, tot een 'vuurspuwende draak'-auto toe, langs lopend met een bakje, om vaak niet een maar een hand vol snoepjes te krijgen, door alleen te zeggen 'trunk or treat'. Ik voelde me naar een tijdje toch best schuldig, bedoel wij zingen er tenminste nog voor met Sint Maarten, hier hoef je vaak niet eens wat te zeggen, maar lachen was het wel. Vooral omdat we het afsloten met een groot kampvuur, terwijl we tussendoor een tocht maakte, achter een soort tractording in een kar met hooi, over het hobbelende land.
Heerlijk, om vandaag pas rond een uur of half 10 wakker te worden, en zo'n 11 uur te hebben geslapen, dat konnen ik en mijn spieren wel gebruiken na deze week. Toch zat echt rust er niet in, om half 12 stonden we in de winkel. Ook vandaag stond stiekem toch in het teken van dansen, maar na 6 uur, wel met een break, waar we aten met opa en oma, kan ik wel zeggen dat we echt klaar zijn voor het dansseizoen; hardloopschoenen, voor de conditie, kleren, haar en make-up spullen voor de competities, alles wat je waar kan verzinnen, inclusief een weegschaal. Het is binnen. Het hoogtepunt was wel de weegschaal. We hebben er geen in huis, want die dingen zijn kwaadaardig volgens hun, maar met al dat eten is het toch best 'fijn' om een te hebben. Een weegschaal met opties van BMI, body-vet, gewone gewicht tot je waterpercentage, hoeveel je spieren je hebt, en hoeveel calorieën je mag hebt om je doel te bereiken, als je die hebt, wat ook aangeeft hoelang dat nog duurt, en dat door communicceert met bepaalde apps. Ik wist niet dat zelfs weegschalen nu al zo slim waren.
En nu, het is weer veel later dan ik wou, maar ik wou toch even mijn blog schrijven, en jullie denken het is pas half 11, maar door jullie wintertijd verscheelt het 'nog maar' 6 uur, wat inhoudt dat het half 12 alweer is. Heerlijk als toch de wekker weer om 6 uur staat, en er een volle week voor de boeg staat, niet alleen gevuld met dansen.. Al is dat wel het grootste stuk bijna.
De wintertijd gaat hier volgend weekend helaas in, dus dan scheelt het weer 7, maar voor nu, kan ik een uurtje langer met jullie praten, misschien weer tijd te praten.. Al dat dansen pikt net de beste tijd om met jullie te praten in. Maarja, je kan niet alles hebben. Die calorieën moeten op een manier verbrandt worden, want ik heb hier nu ook de McFlurry ontdekt..
We gaan dat 2 persoonsbed maar weer eens gebruiken, ja ik slaap dwars nu, ik slaap in een bocht, inplaats van recht, want ruimte dat niet gebruikt is ook zo zonde. Dat is ook wat ik mijn gastmoeder vertelde, na dit dagje shoppen na alle veel spullen en dus plastic tassen. Ze vindt met een meisje shoppen toch minder worden, aangezien ik mooie dingen wil, en de jongens gewoon alles nemen en weg willen.
Dat blijft trouwens een favoriet antwoord op dingen wat ze zegt; 'Jij wou een meisje.' Stiekem moet je ze er wel om lachen, haha..
Ik ga een snurkie doen, zodat we er weer tegenaan kunnen!
Dikke kus voor iedereen eentje.
Nou, je ziet het maar weer, ze weet waar ze het over heeft, al zal het nooit 1x maand worden, maar die een week is het alweer geleden. Al is die week voorbij gevlogen.
Maar na een weekje is het toch wel weer tijd om wat te schrijven, dus met mijn benen op de bank die een mooie 'pink by victoria's secret' joggingbroek zitten, want die moeten goed verzorgd worden, althans alle spieren met die vreselijke spierpijn, chocolate chip cookies in de oven en een beker water is het weer tijd voor een verhaal'tje'. Dus trek lekker comfortabele kleren aan, pak een kop koffie, en geniet weer enkele minuten van een volgend hoofstuk in 'Loner in Amerika'.
Radio op, verwarming aan, geen kip om ons heen, alleen heel veel groen land, passeerde de dagelijkse zwaaiende chauffeur weer met zijn knal gele schoolbus, rijdend naar van Byron naar Pine Island, terwijl wij het andersom doen, oftewel, school was weer begonnen!
Na 5 dagen vrij, mochten we weer beginnen.
De hele dag, beter gezegd, na 6 weken uitkijken, ging eindelijk de bel, de bel van het einde van de schooldag, schooldag op 21 oktober 2013, wat betekende, mijn eerste danstraining mocht beginnen, de danstraining van het echte dansteam in school.
Een appeltje in de mond, zoals iedere dag, 2 tassen in de hand, op naar de middle school. Hoewel ik zondag nog heel optimistisch was om te gaan lopen, zette ik maandag een stap buiten en voelde ik alles bevriezen, dus toch maar de auto ingestapt.
Hoewel officieel de training pas om half 5 zou beginnen, stond ik om half 4 me al op te warmen met alle 19 andere meiden. Van een warming up, naar rekken en strekken, van de split tot de spagaat, naar conditie, naar pirouettes van de ene kant naar de andere kant van de gymzaal, om vervolgens dat te doen met de jazz-sprongen, en te eindigen om de eerste 45 seconde, in een half uur te leren van de kik-dans. Ja, stil zitten is geen tijd voor, hooguit 30 secondes om wat te drinken, maar die heb je ook echt nodig om te drinken, want je werkt je tot in het zweet.
En dat gold voor dinsdag precies hetzelfde, alleen was deze dag nog meer op jazz gericht, dus was het tijd om de eerste 45 seconde te leren van de jazz dans. Weer 3.5/4 uur flink sporten was vandaag niet genoeg, dus na een schooldag waarbij de krant ons fotografeerde in het koor, terwijl de composer van een van onze liedjes voor het aankomende concert ons bijwoonde en ons advies gaf terwijl de het lied wel 17 keer zongen, hadden we nog steeds genoeg energie over om 1.5 uur lang te gaan dansen in het dorp.
Dus na in 10 minuten mijn avondeten naar binnen gewerkt te hebben en 2 minuten op m'n kont te hebben gezeten voor de tv, konden we er weer een tegenaan.
Kan wel zeggen dat toen ik rond een uur of kwart voor 10 terugkeerde, na een douche en chocolate chip cookies, heel snel mijn warme bedje inkroop.
Want tja, woensdag was niet heel anders, wakker wordend waarbij ik sneeuw op de auto aantrof, misschien een centimeter, om daarna een schooldagje van 7 uur te volgen met tussendoor wat sneeuwval en mijn amerikaanse schoolfoto, die trouwens ook weer anders is, keuze uit 23 verschillende pakketen, 4 borders, 8 achtergronden, of je geen, een beetje of veel bewerkt wou worden, je naam op dit of niet etc., waarbij ik dacht;'Het is een schoolfoto, dit maakt het niet beter. Ze blijven lelijk.'
Met een gevreesd hoofd van de schoolfoto 'slechts' 3 uur dansen, ditmaal met een hele goeie conditie training, want iemand was zijn trui dinsdag vergeten.
Streng kunnen ze wel een beetje zijn, want nadat iemand het woord 'can't' in de mond nam, mocht ze 15 buikspier oefeningen doen. Positiviteit voorop! Iedereen probeert dat in zijn eigen, en de andere naar boven te halen, met veel hulp en aanmoediging.
Na het lijnenspel gerend te hebben (rennen naar lijn 1, aantikken, en terug naar de beginlijn, aantikken, en naar de volgende etc.), was het tijd voor 128 buikspieroefeningen, om vervolgens weer het lijnenspel te doen, daarna 240 kontoefeningen (op je knieën en handen, rechter been naar zijkant omhoog, 15x, dan naar achter zonder, dan opnieuw, zonder de grond te raken, en dan links, om het vervolgens opnieuw te doen), en dan weer het lijnenspel, dat 5 keer.
Maar ondanks dat, en na een happy meal te hebben gegeten in de auto, werd ik gedropt bij de dansschool in het dorp, voor een andere anderhalf uur dansen.
Nou, donderdag, voelde ik me spieren erger dan de andere dagen, dan ooit te voren, en was ook meer moe dan ooit te voren. Wat wel te merken viel, onder andere dat ik mijn schoollunch, snacks en waterfles was vergeten. Dus na een waterfles op school te hebben gekocht, een echte byron waterfles voor de schoolspirit, en een schoollunch, bacon cheeseburger, was het weer opgelost.
Helaas moesten we ons net vandaag meer dan ooit bewijzen, het was de auditie dag. Het kik team heb ik gemaakt, de hoogste, met jazz zit ik in de middelklasse, dus al met al, ben ik best een beetje trots op m'n eigen. Al was ik niet blij met hoe ik de auditie afsloot, na mijn triple, ik herhaal TRIPLE, piroutte, wou ik uitstappen, waarbij mijn vel onder mijn voet bedacht even open te springen. Mijn eerste pijnlijke blessure, want op mijn voet kon ik geen druk meer uitoefenen, dat brandde gewoon.
Maar vanaf nu gaat het echt beginnen, kei en kei hard trainen, en vandaag midden november beginnen we met de competities, dus geen tijd voor blessures.
Maar helaas konden we ook vandaag niet op tijd naar bed, tijd voor een avond met mijn coördinator van de organisatie. Heerlijk samen een hapje gegeten, om te praten hoe alles is en gaat.
Ik hoefde er niet te lang te missen, na weer kik getraind te hebben en 2 meer 'blisters' opgelopen te hebben, begonnen we het weekend met een sleep-over. Een Amerikaanse sleep-over van de organisatie, met alle exchange students in de omgeving. Mexicaans eten, vervolgd met een horror house, voor de halloween stemming, een spelletje, american pie 1 en 2, om daarna veel te lachen en kletsen, en rond een uur of 4 in slaap te sukkelen.
Beetje laat, aangezien de wekker om 8 uur weer ging, want ondanks dat het weekend is, gingen we toch weer 3 uurtjes trainen, jazz deze keer. We wisselen goed af.
Na 3 uur dansen, pakte ik mijn dagelijkse appeltje weer, stopte muziek in mijn oren, pakte mijn 2 tassen in de hand, en liep ik in mijn winterjas, uggs en schaapjes pyjamabroek naar de high school, in de zon, 3 kilometers. Heerlijk.
Maar na al die beweging, 22 uur dansen in een week, was het tijd om eens gek te doen, zitten, wel tijdens een dans meeting, pratend over wat te eten, kopen, competities en trainingen. Om vervolgens heel veel spullen te bestellen, wat je wel niet nodig hebt om te dansen zeg..
Ik kan wel zeggen dat het een heel groot verschil is met wat ik gewend was, een kwartier namen doen, kwartiertje opwarmen en een half uurtje dansen, 1x per week, om de 2 jaar een optreden..
Na thuis nog een half uurtje bank te kunnen hebben gehangen, was eindelijk, daar was ik aan toe. Was het toch tijd om weer in beweging te komen. Me weer helemaal groen te hebben verkleed, naar de walmart gereden voor groene smink, om dan maar in de auto m'n eigen te sminken, aangekeken werden we wel. En niet alleen in de auto, ook enorm veel mensen keken vol bewondering naar mijn oufit, ook al vond ik persoonlijk sommige mensen er veel mooier uitzien.
Terwijl de volwassenen bij de service zaten, speelde ik met de jongere kindjes in de nieuwe kerk, een kerk met 2 xbox-en; rennen, springen, bukken tijdens wipe-out of de olympische spelen games, tafeltennistafels, tafelvoetbaltafel, springkussen, microfoon om in te zingen, spullen om kettinkjes of armbandjes te maken, maar je kan er ook gewoon lekker wat kleuren en spelen, het heeft het allemaal. Het laatste kwartiertje mochten de kinderen ook naar de speciale kinderservice, waar ook een kind de liedjes zong en kleine dingen vertelden, terwijl ik meegenoot. Zo mooi al die jonge kindjes te zien, allemaal mee zingen en dansen, god erend, en enorm blij en opgewekt. Mijn lippen begonnen vanzelf mee te bewegen met de liedjes of anders vormde ze wel een enorm glimlach van geluk.
Al dat dansen en zingen hongert wel uit, dus de maagjes werden erna gevuld met hog dogs, chips en koekjes. Maar dat was nog niet genoeg, en we waren natuurlijk niet voor niks allemaal verkleed. Tijd voor een heuse halloween avond in de kerk; trunk or treat.
Alle auto's in enge en gekke halloween stylen, tot een 'vuurspuwende draak'-auto toe, langs lopend met een bakje, om vaak niet een maar een hand vol snoepjes te krijgen, door alleen te zeggen 'trunk or treat'. Ik voelde me naar een tijdje toch best schuldig, bedoel wij zingen er tenminste nog voor met Sint Maarten, hier hoef je vaak niet eens wat te zeggen, maar lachen was het wel. Vooral omdat we het afsloten met een groot kampvuur, terwijl we tussendoor een tocht maakte, achter een soort tractording in een kar met hooi, over het hobbelende land.
Heerlijk, om vandaag pas rond een uur of half 10 wakker te worden, en zo'n 11 uur te hebben geslapen, dat konnen ik en mijn spieren wel gebruiken na deze week. Toch zat echt rust er niet in, om half 12 stonden we in de winkel. Ook vandaag stond stiekem toch in het teken van dansen, maar na 6 uur, wel met een break, waar we aten met opa en oma, kan ik wel zeggen dat we echt klaar zijn voor het dansseizoen; hardloopschoenen, voor de conditie, kleren, haar en make-up spullen voor de competities, alles wat je waar kan verzinnen, inclusief een weegschaal. Het is binnen. Het hoogtepunt was wel de weegschaal. We hebben er geen in huis, want die dingen zijn kwaadaardig volgens hun, maar met al dat eten is het toch best 'fijn' om een te hebben. Een weegschaal met opties van BMI, body-vet, gewone gewicht tot je waterpercentage, hoeveel je spieren je hebt, en hoeveel calorieën je mag hebt om je doel te bereiken, als je die hebt, wat ook aangeeft hoelang dat nog duurt, en dat door communicceert met bepaalde apps. Ik wist niet dat zelfs weegschalen nu al zo slim waren.
En nu, het is weer veel later dan ik wou, maar ik wou toch even mijn blog schrijven, en jullie denken het is pas half 11, maar door jullie wintertijd verscheelt het 'nog maar' 6 uur, wat inhoudt dat het half 12 alweer is. Heerlijk als toch de wekker weer om 6 uur staat, en er een volle week voor de boeg staat, niet alleen gevuld met dansen.. Al is dat wel het grootste stuk bijna.
De wintertijd gaat hier volgend weekend helaas in, dus dan scheelt het weer 7, maar voor nu, kan ik een uurtje langer met jullie praten, misschien weer tijd te praten.. Al dat dansen pikt net de beste tijd om met jullie te praten in. Maarja, je kan niet alles hebben. Die calorieën moeten op een manier verbrandt worden, want ik heb hier nu ook de McFlurry ontdekt..
We gaan dat 2 persoonsbed maar weer eens gebruiken, ja ik slaap dwars nu, ik slaap in een bocht, inplaats van recht, want ruimte dat niet gebruikt is ook zo zonde. Dat is ook wat ik mijn gastmoeder vertelde, na dit dagje shoppen na alle veel spullen en dus plastic tassen. Ze vindt met een meisje shoppen toch minder worden, aangezien ik mooie dingen wil, en de jongens gewoon alles nemen en weg willen.
Dat blijft trouwens een favoriet antwoord op dingen wat ze zegt; 'Jij wou een meisje.' Stiekem moet je ze er wel om lachen, haha..
Ik ga een snurkie doen, zodat we er weer tegenaan kunnen!
Dikke kus voor iedereen eentje.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
