Eerste schoolweekje.

*BURPPPP* galmde het enkele secondes door de keuken gisteren, 2 weken, wonder boven wonder, kunnen inhouden, maar helaas.. We begonnen het avondeten weer netjes. Ach, het ijs was meteen gebroken, en er was meteen een gespreksonderwerp. Alles positief bekijken, he?! Daarbij, nu weten ze het, en op een of andere manier ben ik vanaf nu weer lekker op dreef, maar ze kijken er niet raar van op. Het is, ofja was, tenslotte een 'mannenhuis'!

Helemaal uitgeput van alle indrukken en dagen deze week was het gelukkig vanavond tijd, onder het genot van High School Musical, voor een lekkere amerikaanse fastfood avond; Pizza, hot dogs en friet, om daarna af te sluiten met een heerlijk ijsje.
Om nu, bijna 11 uur, lekker in mijn bed te belanden en dalijk de ruimte maar is gebruiken voor een goeie, lange nachtrust. Daar verlang ik echt naar.

Maar wat verwacht je na je eerste schoolweek alweer? 10 weken lang genoten van de zon in Turkije, Nederland, New York en Minnesota, is het ineens vanaf 05.46 elke ochtend weer tijd om uit bed te komen voor een dag vol met indrukkingen, ontmoetingen en heel veel engels. Stiekem zuigt dat toch wel heel veel energie.
Terugkijkend op m'n eerste schoolweek ben ik alweer wat stappen gevorderd, in alle richtingen. Langzaam wen ik weer aan school, leer ik steeds meer mensen kennen, verbetert mijn engels en bouw ik hier mijn leven op.
Vanaf 16 september ga ik dan ook maar beginnen met wat sporten, dansen om precies te zijn, en om nog preciezer te zijn ga ik 3 maal in de week dansen (jazz. streetdance en hiphop), niet alleen op een beetje de kilo's tegen te gaan, maar ook om mijn eigen ding te krijgen, lekker te genieten op de muziek en meer mensen te leren kennen. Zo hoop ik toch langzaam echt mijn plekje te gaan vinden.

Het leven hier gaat, net zoals in Nederland, ook niet altijd over rozengeuren en zonneschijn. Het is soms echt wel moeilijk, daar zal ik eerlijk in zijn. Maar ik had niet anders verwacht, of ligt dat aan mij? Het is niet zeer dat ik jullie als personen mis, dat is niks persoonlijks tegenover jullie, maar ik ontmoet hier ook mensen, die tippen natuurlijk niet aan jullie, maar ik doe en zie zoveel, dat ik me daar nog niet zo bezig mee kan houden, gelukkig. Ik denk als ik er echt bij stil gaan staan, dat ik niet stop met huilen, want stiekem mis ik jullie aanwezigheid wel, hoor.
Het zijn vooral de dingen als even ergens heen fietsen, en even langs die en nog even dat doen, je eigen gewoontes die je thuis had, wat ik mis. Alles gaat met de auto, je hebt niet echt goeie wegen om te fietsen, daarbij willen ze dat liever niet, want veiligheid voorop. Tuurlijk, in Nederland dacht ik altijd, *** fiets, ik wil met de auto, nu is dat toch echt andersom. Het is ook gewoon even wennen, netals dat over een jaar is als ik word gedwongen te fietsen om de extra kilo's eraf te krijgen. Maar ik denk dat ook deze ervaringen me laten groeien als persoon, en dat ik misschien wel meer van mijn leven in Nederland ga 'houden'. Niet dat het hier slecht is, maar anders, en voor hun zal de echte vrijheid heel apart zijn.

Hetzelfde geldt voor school, ik val echt van de ene in de andere verbazing door verschillen. Ik mag geen rugtas mee de klas innemen, iedereen loopt met alles rond in zijn handen, huiswerk lever je in, je kirjgt punten voor serieus alles wat je doet (huiswerk, toetsen, project, opletten etc) waarop je cijfer wordt gebaseerd, 68.3% loopt ongeveer in zijn 'ik kom net uit bed'-kleren, 21.4% loopt in zijn sportkleren (incl. docenten) omdat ze een wedstrijd hebben, en de andere lopen er dan nog redelijk normaal bij, ookal blijven er niet veel over, ieder lokaal heeft een telefoon want er worden iedere les wel mensen uitgebeld om naar t kantoor te komen, en iedereen heeft echt zijn vaste tafel bij de lunch.

Mijn eerste, echte weekend in Amerika is begonnen, gelukkig staat er niet zoveel op de planning en kan ik m'n eigen weer een beetje opladen om volgende week meer met nieuwe, frisse moed te beginnen! Ik kijk er wel naar uit, langzaam aan gaat alles een stuk vertrouwder voelen, leer je dingen en mensen beter kennen, en kan ik alles hier echt opbouwen. Dus met een beetje meer tijd, qua school, qua gezin zit het helemaal goed, heb ik dalijk echt mijn leven hier. En wil ik hier niet meer weg.
Ik kijk uit naar wat dit jaar me allemaal gaat brengen en geven!

Fijne Weekend Allemaal!
Knuffel